BOXMEER/GROENINGEN - Anneke Arts-Theunissen werd als kind langzaam doof. Rond haar twaalfde kon ze niemand meer horen. Met vallen en opstaan leerde zij zichzelf liplezen. Haar stille wereld veranderde toen zij dankzij moderne technieken weer geluiden kon horen. Haar ervaring van beide werelden legde Anneke vast in het boek Horen met mijn ogen.
Door Wanda Laarakkers
Anneke Arts-Theunissen (78) groeide op in Groeningen in een gezin van negen kinderen. Als kind werd zij langzaam doof. Toen Anneke bij de schoolarts kwam, zei deze dat ze haar oren uit moest laten spuiten, maar dit verhielp haar doofheid niet. “Het was een andere tijd, mijn moeder schaamde zich voor mijn handicap, het werd stilgezwegen of er niets aan de hand was,” vertelt Anneke. “Ikzelf wist niet wat ik miste, besefte me ook niet dat ik doof was. Ik wilde niet anders zijn dan leeftijdsgenoten, daarom leerde ik mezelf liplezen, ik hoorde met mijn ogen.”
Anneke trouwde haar grote liefde Jan, zij betrokken een droomwoning in Boxmeer en kregen drie kinderen. Dit bracht nieuwe vraagstukken met zich mee. Hoe leer je kinderen praten als je zelf doof bent? Het gezin vond een weg met Annekes’ onzichtbare handicap om te gaan. “Op jonge leeftijd wisten ze al dat wanneer ik hen niet zie, ik niet kan reageren op hun praten.”
Toen zij vijftig jaar in stilte leefde, werd een cochleair implantaat in Annekes’ hoofd ingebracht. Deze elektroden zetten via het slakkenhuis de gehoorzenuw aan het werk en nemen daarmee de functie van duizenden trilhaartjes over. Een nieuwe wereld vol geluiden opende, maar wennen aan een CI is intensief en vermoeiend en vergt aanpassingsvermogen, een kwaliteit die Anneke bezit.
Een hobby die Anneke altijd graag heeft beoefend is het schrijven van gedichten en verhalen. Bij een schrijfcursus kreeg ze de opdracht een brief over vroeger te schrijven. “Ik besloot deze te richten aan een ziekenhuis waar ik lag als kind. Van visite kreeg ik toen een zak drop, die ik verstopte voor de zusters. Helaas werd die toch ontdekt, nooit heb míjn dropjes teruggezien. Met die schrijfopdracht dacht ik aan dat moment, en schreef een brief aan het betreffende ziekenhuis. Deze brief was de eerste aanzet om mijn levensverhaal op papier te zetten.”
De weggenomen drop heeft Anneke toegestuurd gekregen, al zal het niet die ene zak zijn geweest.
Met een gedeelte van haar levensverhaal ging Anneke naar Geurt Franzen van uitgeverij Reinaert. “Mijn vraag was eigenlijk of hij de grammatica eens wilde controleren maar Geurt zag er meer in. Het was een leuk en leerzaam proces te zorgen dat mijn verhaal een boek werd.”
Net als haar gezin is Anneke enorm trots op het eindresultaat. “Het is mijn opzet geweest een eerlijk verhaal te vertellen en uit te leggen waar dove mensen behoefte aan hebben. Een zielig verhaal, daar heeft niemand wat aan!”
Horen met mijn ogen is te bestellen via www.uitgeverijreinaert.nl en onder ander te koop bij Van Dinter Media, Boxmeer.
Foto: John Hoffman