HOLTHEES - “Toen wij in 2017 het door Ruud Wildekamp geschreven boek, Vliegtuigcrashes en noodlandingen WOII Gemeente Boxmeer presenteerden, werden er 27 crashes en noodlandingen genoemd. Bijna 3 jaar verder bestaat de werkgroep nog steeds, zij het in afgeslankte hoedanigheid. Dit wil niet zeggen dat we hebben stilgezeten.”
Leo Janssen: “Enige tijd geleden hebben we via de regionale pers een oproep gedaan naar mensen die zich iets konden herinneren van een vermoedelijke crash van een Amerikaanse jager op 20 maart 1945 nabij Holthees.”
“Op onze vraag hebben zich drie getuigen gemeld; De heer Sra Wijnhoven en de broers Tjeu en Jos Ermers. De laatste twee afkomstig uit Holthees, en Sra uit Smakt. Sra, die in december 90 hoopt te worden, stond als 15 jarige in tuin van het ouderlijk huis, vlak bij de Loobeek. Hij herinnert zich als de dag van gisteren, dat toen hij omhoog keek, een vliegtuig uit de lucht zag komen dwarrelen’ in een spiraalvlucht, recht naar beneden. Een dag later ging Sra met een mes naar de restanten van het vliegtuig om te proberen een stuk uit de banden te snijden, zodat de schoenen verzoold zouden kunnen worden. Dit lukte niet, het mes was te bot.”
“Deze man van bijna 90 jaar zette onze werkgroep, weer op het juiste spoor. Hij wist bij benadering waar het toestel was neergestort en dat na ruim 75 jaar. Maakte zelfs een schets, die nagenoeg overeen komt met de huidige realiteit. Hij was er meer dan 100 % van overtuigd dat het om een ‘jager’ ging. Sra weet zich te herinneren dat zijn familie, als eerste naar huis terugkeerde, na een lange evacuatie, begin maart 1945.”
“Later werden wij benaderd door Jos Ermers, wiens familie destijds vlak bij het kapelletje van Holthees woonde. Deze heeft decennia geleden veel met de rentmeester van meerdere boerderijen in Holthees en omgeving, Harrie Havens, opgetrokken. Zo ook diens oudere broer Tjeu. Deze weet zich te herinneren dat zij als kind, op de bewuste plek regelmatig aan het graven waren. Hulzen en andere stukken metaal vonden. Ook Tjeu wist zich de plek vrij goed te herinneren.”
Dankzij de getuigen verklaringen van de gebroeders Ermers en de heer Wijnhoven, is het zoekgebied drastisch verkleind kunnen worden. Wat bijna onmogelijk leek te zijn, werd waarheid. Captain Stevens crashte met zijn P51 Mustang type D (of K) op 20 maart 1945, op nog geen 60 meter afstand waar eerder, op 31 mei 1942 een Wellington III, bommenwerper, neerstortte.
Inmiddels (maandag 13 juli) zijn er op de recent gevonden crashplek, onderdelen geborgen die aan een P51 Mustang toebehoren. Ook deze onderdelen, zullen te zijner tijd in het Museum van Postzegel tot tank, in Groeningen ondergebracht worden.
Captain James D. Stevens, ligt, na zijn eerste veld-graf naast het verongelukte toestel te hebben gehad, begraven in Margraten. Het lichaam werd op 1 april 1945 naar Margraten overgebracht. Zijn graf is enkele decennia geleden, geadopteerd door Herman van Hemert, die ook al jaren contact onderhoudt met de familie van Stevens.
Zij hebben nooit geweten waar hun uit Fayetteville, Tennessee (USA) afkomstige zoon en broer is verongelukt. Nu is dat bekend en kunnen zij mogelijk beter omgaan, met het verlies van hun dierbare.
Maandag 13 juli overleed Sra Wijnhoven.